Bugün 5 Haziran Dünya Çevre Günü. Çevremize ne kadar önem veriyoruz ya da ne kadar koruyabiliyoruz Çocukluğumdan bu yana çevre bilinci içinde uygulamalı, hatta zaman zaman da ağlayarak etrafımızı temiz tutmaya korumaya çalıştık. 1994 yılından bugüne kadar da bir çevre derneğinin yönetim kurulu başkanı olarak mücadele ediyorum, yaşadığım yer için, insanların sağlığı için, yaşadığım sürece mücadele etmeye de devam edeceğim.

Ayağımı kaydırdığını düşünenlere inat hem de eskisinden daha fazla devam edeceğim.

-Her atığın çöp olmadığını,
-Kıyılarımızın babalarınızın çiftliği olmadığını,
-Suyun, derelerin, denizlerin, göllerin ve akarsuların kıymetini,
– Ormanlarımızın yok edilemeyeceğini,
-Katkı maddeli yiyeceklerin zararını,
-İklim değişikliğinin sebeplerini,
-Bu dünyada her canlının birbirine ihtiyacı olduğunu,
-Çevreyle egonun tatmin edilemeyeceğini,
-Çevŕeye zarar veren paranın kazancın hiçbir işe yaramadığını.

Her şeyden önce bu işi kendini adamış Köy Enstitüsü mezunu bir öğretmen kızının pes etmeyeceğini, tek başıma da kalsam anlatmaya devam edeceğimi bilmenizi isterim. Onun için ağızlarının sularını akıta akıta böbürlenenlerin biraz daha heveslerini kırmış olacağım.

Biraz farklı bir çevre günü yazısı oldu değil mi?

E ne yazayım, biraz da alışılmışın dışına çıkmak istedim. Bu Covid-19 karantina günleri kendime gelmemi sağladı galiba.

Yoksa ;

-“Arkadaşlar, denizin içine kadar iskele yapılırken “biz yıktık” diyenlere, bu binalar yapılırken “biz kıyıların doğasını bozuyorlar, zararı büyük olacak” derken niye sustunuz” mu demeliydim.

-“Denizin içine kadar masa sandalye atılırken nerelerdeydiniz?” mi demeliydim.

– Ormanlar yanarken bağıranlar, oralara binalar dikilince neden susuyorsunuz?” mu demeliydim.

-“Dereleri, akarsuları, gölleri kurutup betonları dikmeden nerelerdeydiniz?” mi demeliydim.

-“Fabrikalar yapılırken önlem alınmamasına ses çıkarmayanlara, atıkları akarsularımız kirletirken mi uyandınız?” demeliydim.

-Tarım ülkesi olan topraklarımızı hibrit tohumlarla zehirlerken, “bire 5 veriyor” diye ata tohumunu hiçe sayanlara, “şimdi zehirli gıda mı yiyoruz?” diyenlere “hadi oradan, atı alan Üsküdar’ı bile geçti?” mi demeliydim.

-Nükleer ve hidrolik santrallere sıcak bakanlara bizim rüzgarımız, güneşimiz, suyumuz, yenilenebilir zararsız enerji kaynaklarımız var derken, lüzumsuz çevreci gözüyle görenlere ne oldu, iklim değişikliğinin sebepleri sizler misin mi demeliydim.

Bugün Dünya Çevre Günü.

Her zamanki gibi yine birileri çıkacak, “çevremizi koruyalım, çevremize şunu yapmayalım, çevremize bunu yapmayalım” diyerek sadece konuşacak, konuştukları ile kalacaklar.

Gözle göremeyeceğimiz kadar küçük virüs hepimizi eve kapattı, tüm dünya biraz nefes aldı.

Umarım bunun sebeplerini düşünüp biraz daha dikkatli davranırız.

İklim değişikliği sebeplerinin nedenlerini araştırıp bir yerlerden başlarsınız. Malum, dijital çağa geçiş yaptık, herkesin elinde cep telefonu, bilgisayar var. Google’a yazıp araştırabilirsiniz. Çok geç kalmış sayılmayız, değil mi?

HER CANLININ YAŞAMA HAKKINA SAYGIYI UMARIM BU SÜREÇTE ÖĞRENMİŞİZDİR.

Sevgiyle, sağlıkla, çevreye duyarlı kalın.