Bugün biraz da eğilmek ve güven üzerine yazmak istedim.

Bu iki kelimenin anlamları kişiden kişiye değişebiliyor.

Geçmiş yıllarda ünlü bir avukat fakirlik içinde ölürken meslektaşları sormuş;

-Üstat, ayaklarının altına altın tabaklar koymuşlardı, neden almadınız?

Cevap ise mesleğin haysiyeti ile ilgili:

-Almak için eğilmek lazımdı.

Bu tür eğilmeler, insanın kendi karakteri, sonra da haysiyeti ile ilgilidir, ben bu tür eğilmelerden bahsetmeyeceğim.

Eğilmek, her insan için farklı düşüncelerde algılanır.

İşte bu farklılıkları anlamak istemediğimiz ikilem, insanlar arasında ayrımcılık ve aykırı hareketlere sebebiyet veriyor.

Benim anlatmak istediğim, sevdiklerimizin, ailemizin önünde eğilmek, birbirimize saygı duymak, yani ruhumuzu dinlendirmek ve sonucunda birlikte hareket edebilmek.

Güven duymak anlamında.

Örnek mi?

-Bir anne evladının çorabını giydirirken eğilir, omurgası incinmez, sevgi ile yapar.

-Selamlaşırken, tokalaşırken, sarılırken, sevgi belirtisidir hafifçe eğilmek, üstelik bu sevgi belirtisi yıllardır içimizde, kültürümüzde olan, atalarımızdan gelen bir mirastır, omurgamızı incitmez.

-Astın, üstünün yanına girdiğinde ve çıktığında hafifçe eğilerek girip çıkması saygıdandır, omurgayı incitmez.

Güven duyduğumuz insanların hep yanımızda olmasını isteriz, bu aileden biri ya da eş, dost, arkadaş olabilir.

Güven demişken, şimdi biraz da güvenden bahsetmek isterim.

Güven; Korku, çekinme ve kuşku duymadan inanma ve bağlanma duygusudur.

Bir şeyden umulan, beklenen niteliğe inanıp ona göre davranma.

Güvenmeyen kişi iletişim kuramaz, inanmaz, konuşulanı ve söylenenin tam tersini yapar, gerçek arkadaşlık kuramaz ve içimizdeki inancın azalmasına sebep olur.

Bütün bunlar çok doğru ama öyle bir süreçten geçiyoruz ki şimdi tüm olumsuzlukları arkada bırakıp birlik olma zamanındayız.

Neden mi bunlardan bahsettim?

Şu aralar işte tam da sevgiyle eğilmenin ve güvenme duygularının kaybolduğu bir dönemi yaşıyoruz.

Duygu ve sevgiye ihtiyacımız var.

Bir şey seyrederken, okurken, dinlerken, eğer sevmiyorsanız hemen devreye eğilmek ve güvensizlik giriyor, birbirimize olan güvenimizi yitiriyoruz ve aykırı hareket ediyoruz.

Korona virüsü (Covid-19) için günlerce zor şartlarda evde kalan ,kalmaya çalışan insanların bunca sıkıntıları hiçe sayılıyor.

Halbuki tam bu sıralar birlik olma zamanıdır, birbirimize güvenme zamanıdır, virüsün yayılmaması için evde kalanların çabalarını unutmamak zamanıdır.

Bizim için gece gündüz çalışan doktorların ve tüm sağlık çalışanlarının, öğretmenlerimizin, jandarmanın, polisin, belediyelerin, muhtarların önünde sevgiyle eğilip onlara ve kendimize yardımcı olma vaktidir.

Birlikte hareket ettiğimiz sürece bu virüsten kısa sürede kurtulabiliriz, yoksa devir daim ederek süreç uzar gider.

O şundan, bu ondan, o falancanın adamı, bu yalan söylüyor, bütün bunlar isterse doğru olsun neyi değiştireceksiniz.

BAKIN HAYATIN YAŞANILABİLİR OLDUĞUNU VE HER ŞEYİN KIYMETİNİ 2 AY GİBİ KISA SÜREDE NASIL ANLADIK DEĞİL Mİ?

Öyleyse neyin peşindeyiz, ebediyete gidenler neyi yanlarında götürüyorlar ki?

Esnafımızı, işçilerimizi, öğrencimizi, tüm yaşamımızı etkileyen yaşantımızın vazgeçilmeyeni tüm ihtiyaçlarımızı karşıladığımız herkesin eski yaşantısına dönebilmesi için yeni düşünce ve davranışlara yönelen kapıların açılması gerekmiyor mu?

Sevgiyle, güvenle eğilmenin açamayacağı kapı yoktur.

Şu virüsü olabildiğince çabuk gönderip normal hayata dönelim.

Mutlu kalın, en azından mutlu olmayı sinyal gönderin beyninize, bunlar sağlığa güç verir, daha mantıklı
ve daha güzel bir yaşam yolu açar.

Umutsuzluk çözümü zorlaştırır ve sorunlarınızı büyütürsünüz.

Ne düşünürsek o gelir başımıza.

Evde kalın, sağlıkla ve sevgiyle kalın.